– szef Krajowej Administracji Skarbowej (KAS)
– naczelnik urzędu celno-skarbowego
– naczelnicy urzędów skarbowych właściwych dla danego podatnika
Podstawowym warunkiem uprawniającym urzędy skarbowe do uzyskania informacji o rachunkach bankowych podatników jest wszczęcie postępowania podatkowego. Dopiero w momencie kontroli organ skarbowy może starać się o udostępnienie danych bankowych. Nie ma przy tym znaczenia, czy postępowanie zostało wszczęte z urzędu, czy też na wezwanie.
Zgodnie z art. 182 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli w toku postępowania podatkowego wynika potrzeba uzupełnienia analizowanych dowodów lub ich porównania z informacjami pochodzącymi z banku, wówczas instytucja zobowiązana jest na pisemne żądanie naczelnika urzędu udzielić stosownych informacji. Zatem bank sporządza i przekazuje dane dotyczące podatnika z zakresu:
- posiadanych rachunków bankowych lub rachunków oszczędnościowych, liczby tych rachunków, a także obrotów i stanów tych rachunków;
- posiadanych rachunków pieniężnych lub rachunków papierów wartościowych, liczby tych rachunków, a także obrotów i stanów tych rachunków;
- zawartych umów kredytowych lub umów pożyczek pieniężnych, a także umów depozytowych;
- nabytych za pośrednictwem banków akcji Skarbu Państwa lub obligacji Skarbu Państwa, a także obrotu tymi papierami wartościowymi;
- obrotu wydawanymi przez banki certyfikatami depozytowymi lub innymi papierami wartościowymi.
Co ważne, żądanie udostępnienia informacji może się odbyć tylko i wyłącznie w drodze postanowienia wydanego przez naczelnika urzędu skarbowego. Zatem przedstawiciele organu skarbowego, którzy prowadzą postępowanie podatkowe muszą wystąpić do naczelnika o wydanie takiego postanowienia, jeżeli stwierdzono konieczność uzyskania dodatkowych informacji, aby ustalić okoliczności potrzebne do rozstrzygnięcia sprawy.